Al een maand hier!

Deze keer wat leukere verhalen dan de vorige keer. Het echte leven hier is begonnen. Het huis is helemaal ons huis, we slapen al een tijdje allemaal op onze eigen kamer, iedereen is begonnen met stage en we hebben een auto!

We zijn ook al een paar keer op stap geweest. Eindelijk, nadat de auto was gemaakt. Toch zijn we maar met de taxi op stap geweest. Goede taxichauffeur gevonden die ons voor weinig geld op tijd komt halen en brengen. Op tijd zijn is hier nogal schaars dus we zijn erg blij met deze taxi chauffeur.

Zondagochtend na het stappen deden we mee aan ‘Swim for the Roses, a fight against cancer’. We moesten 2,7kilometer zwemmen van Zanzibar naar Wet ’n Wild. Super goed ingesmeerd met 3x factor 40 op ons gezicht want je zou maar 1,5uur in open zee met de brandende zon op je gezicht moeten zwemmen. Gelukkig hebben we de open zee, de hoge golven, de kwallen, de vermoeide benen en het vele zout happen overleefd voor het goede doel! We hebben er 1uur en 38minuten over gedaan. ’s Avonds kwamen we erachter dan we ondanks het vele insmeren toch een beetje een rood hoofd hadden.
Dinsdag hebben we eindelijk onze auto op kunnen halen! We zijn er echt zo blij mee! Een donkerblauwe Mitsubishi Colt automaat. Erg handig hier op het eiland. We kunnen nu dus fijn zelf met de auto naar stage en hoeven niet meer ’s ochtends vroeg de bus te pakken.
Zaterdagavond zijn we nog wezen stappen bij Mambo beach, Goud & fout! En zondag zouden Frauke en Ron (vrienden van Shannon) om half 4 landen op Hato! Dus wij de auto in om op tijd op het vliegveld te zijn. Er kwamen maar mensen uit en mensen uit maar nog geen Frauke en Ron. Eindelijk om half 5 waren ze daar dan! Meteen naar huis gereden om de buren te settelen. Maandag Frauke & Ron de stad laten zien en daarna een welkoms cocktail gedronken in happy hour!

Dinsdag op weg naar Westpunt, waren toe aan weer een mooi strand & onze buren hadden ook nog geen strand gezien. We gingen met de Deawoo Matiz want de Mitshubitsu Colt stond bij de garage. Deze moest nog een beurt krijgen dus hadden we een leenauto. Met z’n 4en (Frauke, Ron, Iris en Shannon) begonnen we aan onze tocht naar Westpunt, Loes en Lianne zouden later komen want die hadden nog stage. Bijna aangekomen bij Daaibooibaai (het mooie strand) leek het of Iris stopte met gasgeven. Shannon zei nog: ‘Iris we moeten gewoon nog rechtdoor hoor’. Dat wilde Iris ook wel maar de auto niet meer. Daar stonden we midden op de weg, de auto wilde niet meer starten. Even naar de kant geduwd en de man gebeld van wie we de auto hebben gehuurd. Die zou er meteen aankomen. Ondertussen waren er ongeveer al 10 auto’s gestopt om te vragen of ze ons konden helpen en hadden er ongeveer al 20 auto’s naar ons getoeterd. De auto was kapot en kon niet meer verder. Gelukkig kregen we weer een andere auto, een Hyundai Atoz. Dit is inmiddels onze 4e auto hier op Curaçao en we hopen voorlopig ook geen nieuwe auto’s meer te krijgen. We konden dus lekker naar het strand, ondertussen waren Loes en Lianne ook gearriveerd.
De zon was heet dus op tijd maar weer richting huis en maar goed ook. We waren nog niet lang onderweg of de auto van Lianne en Loes stopte er ook mee. Stonden we weer met pech langs de kant van de weg. Weer veel auto’s gestopt en veel getoeterd. Gevuld met water en olie en weer verder, dachten we… Een stoplicht verder stopte de auto er weer mee. Stonden we in één dag, drie keer met pech langs de kant van de weg. Gelukkig heeft niemand hier haast en zo wij ook niet. Het was een iets andere dag zo met al die autopech.

Raar trouwens om al die Facebook berichtjes over kou en sneeuw te lezen terwijl wij hier in onze korte broek en hemdje zitten. Vooral op stage hebben we het erg heet met broek tot knieën en t-shirt aan. Verder hebben we het op stage heel erg naar onze zin. Lieve kinderen die vooral heel veel willen knuffelen.
De rest van de week moeten we weer gewoon naar stage en verder hebben we nog geen plannen.